Blog

Hoe ouder ik word, hoe sneller de wereld gaat en hoe drukker het wordt. Of nou ja… zo voelde het voor mij. Misschien was het ook wel zo. Met alle technologische ontwikkelingen kwamen er in rap tempo veel prikkels bij. Daarnaast was er nu de mogelijkheid om constant ‘aan’ te staan voor de buitenwereld. Net

Sinds een aantal maanden ontmoet ik, voor mij bekende én onbekende, mensen op een andere manier dan dat ik daarvoor deed. Bij bekende mensen had ik al snel een idee over hoe de ontmoeting zou zijn: Fijn, leuk, vrolijk, ontspannen, of wat zwaarder, meer vermoeiend of saaier. Hoe dan ook, er zat van te voren

Pas stond ik voor een belangrijke keuze. Voor de ander had ik wel ja willen zeggen. Maar toch voelde ik een duidelijke nee in mijn hele systeem. Mijn hoofd kwam aanzetten met allerlei redenen waarom ik best ‘ja’ zou kunnen zeggen. Totdat ik dacht: ‘Ik hou mezelf voor de gek’. Mijn gevoel was heel duidelijk: